Zderzenie niesprężyste ciał

Mechanika klasyczna - teoria
Brak komentarzy
Drukuj

Straty energii występujące podczas zderzenia niesprężystego powodują, że tylko całkowity pęd układu zderzających się ciał jest zachowany (całkowita energia kinetyczna układu nie jest zachowana, ponieważ przyjmuje ona różną wartość przed i po zderzeniu). Aby omówić zderzenie niesprężyste ciał wyobraźmy sobie układ izolowany, w którym dwa ciała o masach m1 i m2, przy czym m1 > m2, poruszają się w dodatnim kierunku osi x (rysunek a).

Zderzenie niesprężyste dwóch poruszających się ciał tzw. zderzenie z ruchomą tarczą

Ciało o masie m1  porusza się z prędkością V1, a ciało o masie m2  z prędkością V2, przy czym V1 > V2. Po upływie pewnego czasu ciała te ulegają czołowemu zderzeniu niesprężystemu, którego następstwem jest zmiana wartości prędkości obydwu ciał: ciała o masie m1  z V1  na V’1, a ciała o masie m2  z V2  na V’2 (rysunek b).

zderzenie niesprężyste dwóch ciał - rysunek schematyczny - zderzenie niesprężyste ciał
Czołowe zderzenie niesprężyste dwóch ciał: a) sytuacja przed zderzeniem, b) sytuacja po zderzeniu. Skutkiem zderzenia jest zmiana wartości prędkości obydwu ciał: prędkość ciała o masie m1  maleje, a prędkość ciała o masie m2  wzrasta. Podczas zderzenia niesprężystego pewna część energii kinetycznej zderzających się ciał ulega przekształceniu w inne formy energii.

Zmianie wartości prędkości ciał towarzyszy zmiana ich energii kinetycznej oraz pędu. Ponieważ energia kinetyczna w zderzeniach niesprężystych nie jest zachowana, dlatego aby wyznaczyć prędkość ciał po zderzeniu skorzystamy z zasady zachowania pędu. Zgodnie z tą zasadą całkowity początkowy pęd ciał  $\vec{p}_{cp}$  przed zderzeniem musi być równy całkowitemu końcowemu pędowi ciał  $\vec{p}_{ck}$  po zderzeniu:

$$\vec{p}_{cp} = \vec{p}_{ck} \hspace{1cm} \longrightarrow \hspace{1cm} \vec{p}_{1p} + \vec{p}_{2p} = \vec{p}_{1k} + \vec{p}_{2k}$$

gdzie $\vec{p}_{1p}$  i  $\vec{p}_{2p}$  oraz  $\vec{p}_{1k}$  i  $\vec{p}_{2k}$  to odpowiednio początkowy i końcowy pęd ciała o masie m1 i m2.

Ponieważ ruch ciał przed i po zderzeniu odbywa się tylko w jednym kierunku (wzdłuż osi x), dlatego też w powyższym równaniu możemy opuścić strzałki symbolizujące wektory i zapisać je w następującej postaci:

$$p_{1p} + p_{2p} = p_{1k} + p_{2k}$$

Pęd ciała wynosi  $p = m V$, dlatego:

$$m_1 \hspace{.05cm} V_1 + m_2 \hspace{.05cm} V_2 = m_1 \hspace{.05cm} V’_1 + m_2 \hspace{.05cm} V’_2$$

Prędkość ciał po zderzeniu – wzory

Jeżeli oprócz mas i prędkości początkowych obydwu ciał, znamy przynajmniej jedną z ich prędkości końcowych (V’1  lub V’2) możemy na podstawie powyższego wzoru obliczyć prędkość końcową drugiego ciała. Gdy znamy prędkość V’2, mamy:

$$V’_1 = \frac{m_2 \left( V_2 \hspace{.15cm} – \hspace{.05cm} V’_2 \right) + m_1 \hspace{.05cm} V_1}{m_1}$$

a gdy znamy prędkość V’1 :

$$V’_2 = \frac{m_1 \left( V_1 \hspace{.15cm} – \hspace{.05cm} V’_1 \right) + m_2 \hspace{.05cm} V_2}{m_2}$$

Zderzenie niesprężyste ciała z nieruchomą tarczą

Omówmy teraz przypadek, w którym ciało o masie m1  poruszające się z prędkością V1  zderza się czołowo i niesprężyście ze spoczywającym ciałem o masie m2, które możemy traktować jak nieruchomą tarczę (rysunek c i d).

zderzenie niesprężyste dwóch ciał - jedno z ciał spoczywa - rysunek schematyczny - zderzenie niesprężyste ciał
Czołowe zderzenie niesprężyste dwóch ciał, z których jedno znajduje się w stanie spoczynku (tzw. zderzenie z nieruchomą tarczą): c) sytuacja przed zderzeniem, d) sytuacja po zderzeniu. Ciało o masie m1  przekazuje część swojej energii kinetycznej ciału o masie m2, które, wskutek zderzenia, zaczyna poruszać się z prędkością V’2.

Zasada zachowania pędu dla tego układu ciał przybiera następującą postać:

$$m_1 \hspace{.05cm} V_1 = m_1 \hspace{.05cm} V’_1 + m_2 \hspace{.05cm} V’_2$$

Prędkość ciał po zderzeniu – wzory

Jeżeli oprócz mas i prędkości początkowych obydwu ciał, znamy przynajmniej jedną z ich prędkości końcowych (V’1  lub V’2), możemy na podstawie powyższego wzoru obliczyć prędkość końcową drugiego ciała. Gdy znamy prędkość V’2, mamy:

$$V’_1 = \frac{m_1 \hspace{.05cm} V_1 \hspace{.15cm} – \hspace{.05cm} m_2 \hspace{.05cm} V’_2}{m_1}$$

a gdy znamy prędkość V’1 :

$$V’_2 = \frac{m_1 \left( V_1 \hspace{.15cm} – \hspace{.05cm} V’_1 \right)}{m_2}$$

Zderzenie doskonale niesprężyste

Cechą charakterystyczną zderzenia doskonale niesprężystego jest przyleganie do siebie ciał po zderzeniu. Wskutek tego zderzenia ciało (lub układ kilku ciał) traci większą część lub całość posiadanej energii kinetycznej. W ramach opisu zderzenia doskonale niesprężystego rozważymy dwa przypadki: pierwszy z nich będzie dotyczył sytuacji, w której obydwa ciała poruszają się z pewnymi prędkościami w tym samym kierunku, drugi – gdy jedno z ciał spoczywa, a drugie porusza się w jego kierunku.

Pierwszy przypadek

Na rysunku e) i f) przedstawiono sytuację przed i po doskonale niesprężystym czołowym zderzeniu dwóch ciał poruszających się w tym samym kierunku wzdłuż osi x. Przed zderzeniem prędkość ciała o masie m1  jest równa V1, a prędkość ciała o masie m2  wynosi V2, przy czym V1 > V2. Po zderzeniu układ ciał o masie m = m1 + m2  porusza się z prędkością V.

zderzenie doskonale niesprężyste dwóch poruszających się ciał - rysunek schematyczny - zderzenie niesprężyste ciał
Doskonale niesprężyste czołowe zderzenie dwóch poruszających się ciał: e) sytuacja przed zderzeniem, f) sytuacja po zderzeniu. Skutkiem zderzenia jest wzajemne przyleganie do siebie ciał.

Z zasady zachowania pędu zapisanej dla tego układu, mamy:

$$m_1 \hspace{.05cm} V_1 + m_2 \hspace{.05cm} V_2 = \left( m_1 + m_2 \right) V$$

Prędkość V  wynosi w związku z powyższym:

$$V = \frac{m_1}{m_1 + m_2} \hspace{.05cm} V_1 + \frac{m_2}{m_1 + m_2} \hspace{.05cm} V_2$$

Drugi przypadek

Sytuacja podobna do pierwszego przypadku, z tym, że ciało o masie m2  spoczywa (V2 = 0 m/s). Korzystając z powyższego wzoru na prędkość V  układu ciał, otrzymamy:

$$V = \frac{m_1}{m_1 + m_2} \hspace{.05cm} V_1$$

Ważna uwaga
Zauważ, że prędkość V  układu ciał zderzających się doskonale niesprężyście będzie zawsze mniejsza od sumy prędkości V1 + V2 (pierwszy przypadek) oraz od prędkości V1 (drugi przypadek), ponieważ wyrażenia  $\dfrac{m_1}{m_1 + m_2}$  i  $\dfrac{m_2}{m_1 + m_2}$  będą zawsze mniejsze od jedności.

Dodaj komentarz