W artykule Energia w ujęciu mechaniki relatywistycznej przedstawiliśmy podstawowe wyrażenia opisujące energię całkowitą cząstki E , energię kinetyczną Ek oraz energię spoczynkową E0 . Napisaliśmy, że zgodnie z teorią sformułowaną przez Alberta Einsteina energia spoczynkowa jest szczególnym rodzajem energii, którą posiada każde ciało obdarzone masą, niezależnie od tego czy spoczywa, czy też porusza się z określoną prędkością. W tym artykule poświęcimy nieco więcej uwagi energii reakcji.
Energia w ujęciu mechaniki relatywistycznej

Albert Einstein w sformułowanej przez siebie w roku 1905 szczególnej teorii względności oprócz wykazania, że przestrzeń i czas są ze sobą wzajemnie powiązane, dowiódł także, że masę dowolnego obiektu należy traktować jako jedną z postaci energii. Oznacza to, że masa i energia (podobnie jak czas i przestrzeń) są ze sobą ściśle powiązane i nie mogą być rozpatrywane niezależnie od siebie.
Pęd w ujęciu mechaniki relatywistycznej
Zgodnie z mechaniką klasyczną wielkość fizyczna nazywana pędem jest wyrażona jako iloczyn masy i prędkości danego ciała. Jak pewnie pamiętasz z pojęciem pędu związana jest jedna z bardzo istotnych zasad w fizyce – zasada zachowania pędu – służąca do opisu wielu zjawisk fizycznych np. zderzeń pomiędzy kilkoma cząstkami. Wyobraźmy sobie, że dwaj obserwatorzy związani z różnymi układami odniesienia badają sprężyste zderzenie dwóch cząstek. W ujęciu fizyki nierelatywistycznej każdy z obserwatorów zarejestruje różne prędkości zderzających się cząstek, jednak każdy z nich stwierdzi, że zasada zachowania pędu będzie spełniona, ściślej: wartość pędu przed zderzeniem będzie taka sama jak po zderzeniu. A jak sytuacja ta przedstawia się w przypadku mechaniki relatywistycznej?
Względność prędkości

W artykule Transformacja Lorentza zdefiniowaliśmy wzajemne zależności zachodzące pomiędzy współrzędnymi czasoprzestrzennymi dla dwóch układów odniesienia, z których jeden poruszał się względem drugiego ze stałą prędkością V. Obecnie skorzystamy z tych zależności, aby dowiedzieć się jakie prędkości zmierzą dwaj obserwatorzy badający ruch tego samego obiektu względem dwóch różnych inercjalnych układów odniesienia.
Transformacja Lorentza

W artykułach dotyczących względności czasu oraz skrócenia długości rozważaliśmy przypadek dwóch obserwatorów, z których jeden poruszał się względem drugiego ze stałą prędkością V. Z każdym z tych obserwatorów związany był własny układ odniesienia, względem którego dokonywano pomiarów zachodzących zdarzeń, których wyniki (w zależności od względnej prędkości pomiędzy obserwatorami) w mniejszym lub większym stopniu różniły się od siebie. Z tego artykułu dowiesz się jaka jest wzajemna zależność pomiędzy wynikami uzyskiwanymi przez dwóch obserwatorów.
Współczynnik Lorentza

Bardzo często przeglądając różne materiały dotyczące fizyki relatywistycznej możesz spotkać się z wyrażeniami, w których występuje mała grecka litera gamma – γ. Wielkość ta nazywana współczynnikiem Lorentza – nazwana tak na cześć holenderskiego fizyka H.A. Lorentza (1853 – 1928) – spełnia bardzo istotną rolę w fizyce. Za chwilę przekonasz się jaką.