Współczynnik załamania, oznaczany małą literą n, to wielkość fizyczna opisująca zdolność przezroczystego ośrodka (np. wody, szkła) do załamywania (odchylania) promieni świetlnych. Współczynnik załamania jest wielkością bezwymiarową, co oznacza, że nie posiada jednostki. Im większa wartość współczynnika załamania n ośrodka tym większe odchylenie wiązki światła od początkowego kierunku jej ruchu.
Fala elektromagnetyczna o częstotliwości ν = 6 ⋅ 1014 Hz przechodzi z powietrza (współczynnik załamania npow = 1) do szkła (współczynnik załamania nsz = 1,5). Oblicz częstotliwość i długość fali w szkle.
Oblicz współczynnik załamania wody względem szkła wiedząc, że współczynnik załamania szkła względem próżni wynosi 3/2, a wody względem próżni 4/3.
Oblicz kąt pod jakim na szklaną płytkę o współczynniku załamania nps = 1,5 pada promień świetlny, jeżeli kąt zawarty pomiędzy promieniem odbitym i załamanym jest kątem prostym. Współczynnik załamania powietrza npow = 1.
Do prostokątnego zbiornika wlano nieznaną ciecz, aż po sam jego wierzch. Kiedy obserwator patrzy z poziomu górnej powierzchni cieczy, widzi dolną krawędź A (zobacz rysunek). Oblicz współczynnik załamania światła w cieczy wiedząc, że kąt padania promienia świetlnego jest równy α , a kąt załamania γ = 90o. Załóż, że współczynnik załamania światła w powietrzu wynosi npow = 1.
Wiązka światła rozchodząca się w powietrzu pada na płytkę szklaną pod kątem 30o. Kąt, jaki tworzy z normalną padania wiązka rozchodząca się w szkle, wynosi 20o. Oblicz współczynnik załamania światła w szkle. Załóż, że współczynnik załamania światła w powietrzu jest równy npow = 1.
