Arkusz maturalny z fizyki – poziom rozszerzony – rok 2017 („nowa matura”) – zadania nr 5 – 8

Przy założeniu stałej wartości przyspieszenia, ruch kulki po równi pochyłej możemy traktować jak ruch jednostajnie przyspieszony. Wiemy, że prędkość początkowa V0 kuli wynosi 0 m/s, w związku z czym wzór na prędkość końcową Vk oraz drogę s wynosi:
$$V_k = a \hspace{.05cm} t$$
$$s = \tfrac{1}{2} \hspace{.05cm} a \hspace{.05cm} t^2$$
Po przekształceniu wzoru na drogę względem przyspieszenia a, mamy:
$$s = \tfrac{1}{2} \hspace{.05cm} a \hspace{.05cm} t^2 \hspace{1cm} \longrightarrow \hspace{1cm} a = \frac{2 \hspace{.05cm} s}{t^2}$$
Prędkość końcowa Vk kuli wynosi zatem:
$$V_k = a \hspace{.05cm} t = \frac{2 \hspace{.05cm} s}{t^2} \cdot t = \frac{2 \hspace{.05cm} s}{t}$$

Wyprowadzenie wzoru na prędkość końcową kulki jest niepoprawne, ponieważ nie uwzględniono w nim energii kinetycznej ruchu obrotowego kuli równej $E_{k,obr} = I \omega^2$, gdzie I to moment bezwładności kuli, ω – prędkość kątowa.
Prawidłowa odpowiedź: wyprowadzenie wzoru jest niepoprawne.

Prawidłowa odpowiedź: B.

Zdanie 1
Satelitę poruszającą się po orbicie kołowej wokół wirującej Ziemi nazywamy satelitą geostacjonarnym, gdy orbita, po której się porusza, zawiera się w płaszczyźnie równika. Satelita poruszający się po takiej orbicie zachowuje stałą pozycję nad wybranym punktem równika Ziemi. Satelita S nie może więc być satelitą geostacjonarnym, ponieważ orbita kołowa, po której się porusza nie jest, zgodnie z rysunkiem do zadania 6.1, zawarta w płaszczyźnie równika.
Zdanie 2 i 3
Aby udzielić odpowiedzi na twierdzenie 2 oraz 3 zapiszmy wzór na prędkość liniową satelity znajdującego się na wysokości h np. nad powierzchnią Ziemi (zobacz: Prawa Keplera – zadanie nr 4):
$$V = \sqrt{\frac{\mathstrut G \hspace{.05cm} M_Z}{R_Z + h}}$$
gdzie MZ i RZ to odpowiednio masa oraz promień Ziemi.
Zwróć uwagę, że prędkość liniowa satelity nie zależy od masy satelity. Dodatkowo, wraz ze wzrostem odległości h od powierzchni Ziemi, prędkość liniowa satelity będzie maleć (h jest w mianowniku ułamka).
Prawidłowa odpowiedź: 1 – F, 2 – F, 3 – P.

Na kulkę 2 oprócz siły ciężkości $\vec{Q}$ działa siła oddziaływania elektrostatycznego $\vec{F_E}$ oraz siła reakcji nici $\vec{N}$. Kulka 2 znajduje się w położeniu równowagi, dlatego długość wektorów $\vec{F_E}$ i $\vec{N}$ musi być tak dobrana, aby suma sił działających na kulkę w kierunku poziomym i pionowym była równa 0. Dla większej czytelności składowe siły $\vec{F_E}$ zostały zaznaczone na rysunku nieco jaśniejszym odcieniem koloru fioletowego:


Odchylenie obydwu, początkowo obojętnych elektrycznie, kulek spowodowała siła wzajemnego oddziaływania elektrostatycznego o charakterze odpychającym, w związku z czym kulki musiały zostać naładowane jednoimiennym ładunkiem. Stopień odchylenia obydwu kul świadczy ponadto o tym, że masa kulki 1 jest dużo większa od masy kulki 2 (gdyby kulki posiadały jednakową masę odchyliłyby się względem siebie o jednakową odległość).
Prawidłowa odpowiedź: A.

Aby konstrukcyjnie wyznaczyć położenie źródeł światła wystarczy poprowadzić cztery linie mające początek w skrajnych położeniach obszaru cienia i półcienia, styczne do krawędzi przeszkody. Punkty przecięcia się tych linii wskażą położenie źródeł światła:

Rozwiązania kolejnych zadań z tego arkusza maturalnego znajdziesz na poniższych stronach:
Dodaj komentarz