Postulaty szczególnej teorii względności Einsteina

Podstawą stworzonej przez Alberta Einsteina szczególnej teorii względności są dwa postulaty obowiązujące we wszystkich inercjalnych układach odniesienia, związanych z obserwatorami dokonującymi pomiarów dla zachodzących zdarzeń.

Postulat względności

Einstein rozszerzył postulat Galileusza – zakładający, że wszystkie prawa mechaniki są takie same dla wszystkich inercjalnych układów odniesienia – na wszystkie prawa fizyki, w tym także elektromagnetyzmu.

Postulat stałej prędkości światła

Powyższy postulat możemy także zapisać w nieco zmienionej formie: prędkość światła nie zależy od układu odniesienia.

Prędkość światła jest prędkością graniczną (nieprzekraczalną) a więc żaden obiekt nie może poruszać się z prędkością większą od prędkości światła. Co więcej, ciało posiadające masę nie może osiągnąć prędkości światła, niezależnie od tego, jak długo byłoby przyspieszane.

Na uwagę zasługuje fakt, że obydwa postulaty szczególnej teorii względności, od momentu opublikowania ich przez Einsteina, były wielokrotnie weryfikowane i jak do tej pory nie znaleziono jeszcze od nich jakichkolwiek odstępstw.